HIPOTEZY BYDGOSKIE
1. Hipoteza z momentu wybuchu.
Podsłuch „Solidarności” w telekomunikacji podsłyszał rozmowę między ministrem do spraw związków zawodowych Stanisławem Cioskiem a prawdopodobnie doradcą z „Solidarności” Tadeuszem Mazowieckiem, w którym wymieniają poufne informacje o wydarzeniach w sali WRN. Padają pytania Cioska „ko to jest ten Rulewski, z kim związany”, odpowiedzi padają Mazowieckiego mało konkretne. Nie ma zapowiedzi wparcia ze strony związku.
2. Hipoteza chłopska - termin powstania marzec 1981 r.
W budynku ZSL trwał strajk. Przewidywano szturm ZOMO. Jednocześnie na sesję zostało zaproszonych 3 działaczy chłopskich na czele z Romanem Bartoszcze, przywódcą strajku. Bezpieka chciała wykorzystać jego nieobecność i zamknąć wszystkich w kotle WRN do likwidacji strajku. Z tego powodu na sesję nie wysłano Romana, a jego ojca. Rzeczywiście w pewnym momencie nie można było opuszczać budynku, a milicjanci myląc ojca z synem, pobili staruszka.
3. Hipoteza Super TW Zenona - termin powstania marzec 1981 r.
Jan Rulewski zażywał środki dopingujące. Dla dodania sobie odwagi użył ich podczas wydarzeń, a jego nerwowe reakcje były poskromione przez MO.
4. Hipoteza Jana Rulewskiego - termin powstania kwiecień 1981 r.
W lutym Wojciech Jaruzelski został premierem jako koło ratunkowe socjalizmu. W oparciu o autorytet i siłę wojska, miał zrobić porządek w kraju. Pierwszym egzaminem stały się wydarzenia bydgoskie i postanowił przed Moskwą, partią "zdać maturę". Użył sił porządkowych dla uśmierzenia strajku i sesji.
5. Hipoteza ZSRR w ustach rzecznika rządu - termin powstania kwiecień 1981 r.
Inicjatorem prowokacji jest Jan Rulewski, były członek Hitlerjugend. Wraz z kułakami zamierza odtworzyć partie kułacką w Polsce. Część władz w Polsce sprzyja temu procesowi podważając fundamenty socjalizmu.
6. Hipoteza Bogdana Borusewicza - termin powstania 1891 r.
Jan Rulewski przez zestaw działań, sprowokował władze do wystąpienia siłowego. Nie przewidział skutków, nie brał pod uwagę odbywających się manewrów Sojuz 1980.
7. Hipoteza Karola Modzelewskiego podczas obrad KKP w Bydgoszczy.
Bydgoszcz jest efektem rywalizacji między frakcjami partyjnymi: betoniarzami (Jan Olszewski) a liberałami (Wojciech Jaruzelski). W efekcie w Bydgoszczy betoniarze (Mirosław Milewski) użyli siły na sali WRN, by podrzucić problem ekipie ówczesnego premiera Wojciecha Jaruzelskiego jako nieskutecznego przywódcy. Związek, Rulewski byli piłką w tej grze. Zatem była to prowokacja bydgoska - termin do dziś obowiązujący.
8. Hipoteza Rulewski-Mojzesowicz – termin powstania 1981r.
Chłopi w Bydgoszczy opanowali reżimowe kółka rolnicze i postawili przejmować ich interesy gospodarcze, w tym budynki, samochody, władze. To było podporą ZSL. Oni sami byli jej członkami, więc mieli statutowe prawa po zwycięskich wyborach, to się udało. Starający się wówczas o nominację wojewody, wicewojewoda Bąk, uznał ich prawa i przekazał siedzibę. Ten błąd zagrażał nominacji i poprzez swoje sztywne stanowisko, oddziaływania, zamierzał odwrócić wyrok. Podobnie zrobiły to władze wojewódzkie ZSL na czele z szefem. Po czasie dowiedziała się o tym ZSL Warszawa i poprosiła PZPR o ratunek. Stąd atak zarówno na siedzibę strajkową i salę sesyjną oraz szczególnie aktywny udział wicewojewody.
9. Hipoteza Lecha Wałęsy - 1989 r.
Lech Wałęsa projektował podobne wydarzenie na rzecz próby sił z tematem chłopskim, ale w korzystniejszych warunkach i czasie. "Jasiu to spaprał i związek musiał pójść na kompromis".
10. Hipoteza wg raportu Jerzego Żyty, Romana Bąka.
Władze „Solidarności” sprowokowały władze PRL. Pozornie wykorzystały zaproszenie na sesję, by następnie pod osłoną zebranych tłumów, specjalnie wzywanych na tę okoliczność przez MKZ dokonać dramatycznych spektakli. Pobicia nie było, to Rulewski sam się okaleczył. Władze reagowały roztropnie, usuwając nadmierną ilość uczestników sesji.
11. Hipoteza IPN – badania z 2000 r.
Władze komunistyczne po dojściu do władzy Wojciecha Jaruzelskiego a zwłaszcza Mieczysława Rakowskiego, zrezygnowały z frontalnego ataku na związek, a postanowiły wikłać go w konflikty odcinkowe, lokalne. Celem dodatkowym było przeszkadzanie w akcji wyborczej w związku.
12. Hipoteza Radosława Sikorskiego - termin powstania 2002 r.
Sprawcą wydarzeń był Jan Rulewski. Wynikało to z prywatnego konfliktu między nim a interweniującym na czele ZOMO mjr Henrykiem Bednarkiem. Wcześniej prowadzili między sobą prywatne porachunki, które znalazły finał na sali sesyjnej. Zmierzało to do utopienia w krwi narodu polskiego.
13. Hipoteza Stefana Pastuszewskiego – uczestnika sesji ze strony „S” - 2006 r.
Sesja z udziałem „Solidarności” to był teatr w wykonaniu Rulewskiego. On jako zaprawiony więzień przejął od kryminalistów taktykę oporu i bił głową o beton, by wymusić zachowanie władz.
14. Hipoteza dr Krzysztofa Osińskiego z IPN - termin powstania 2011 r.
Wydarzenia Bydgoskie są wyrazem rywalizacji wyborczej między Janem Rulewskim a Lechem Wałęsą o przywództwo w związku. Wiedziały o tym władze i wsparły tego ostatniego.
15. Hipoteza Antoniego Tokarczuka - termin powstania 2016 r.
Sesja miała przebiegać spokojnie, ale Jan Rulewski pokłócił się tuż przy wejściu z obstawą MSW budynku, ośmieszył sierżanta, a ten odkuł się na nim tłukąc go na zapleczu. Rulewski podwyższył temperaturę udając pobicie i wybite zęby. W tym celu schował protezę, aby na zdjęciu wyglądał jako ofiara masakry. Zdjęcia wykonał członek „Solidarności” Marek Koczwara. Wysłane w kraj postawiły w stan dramatu całą Polskę. Sam Rulewski pisał o wydarzeniach jako powstaniu narodowym.
16. Badania IPN delegatura w Bydgoszczy zawarte w książce „Wydarzenia Bydgoskiego Marca 1981 r.”
Przebieg wydarzeń był przypadkowy, na co złożyło się wiele okoliczności: strajk okupacyjny w lokalu sojuszniczej dla PZPR ZSL, aktywność „Solidarności” pracowniczej, zwłaszcza Jana Rulewskiego, nieoczekiwane wydarzenia na sali WRN w postaci zapowiedzi strajku okupacyjnego, rebelii młodych radnych i ich dialog z reprezentacją „Solidarności”, opór delegacji „Solidarności”, strach władz przed demonstracją przed budynkiem, gdzie odbywała się sesja. Nieskoordynowana decyzja władz w Warszawie.